An iconic figure in the protest culture of Karnataka, Siddalingaiah Devaiah (1954, Bangalore) is considered to be one of the writers who launched dalit literature in Kannada in the 1970s. A founder member of the Karnataka Dalit Sangharsha Samiti, he has inspired generations of dalits and other oppressed through his poetry and his iconic protest songs have been an integral part of the protest culture of Karnataka. For nearly 5 decades now, Siddalingaiah’s poems continue to be a burning critique of the patriarchal caste system.
This is a poem by Siddalingaiah, translated by writer and translator Kamalakar Bhat.
One Day I Saw My Girl
Night before the murder, the sun and the moon
Were packed away in a money chest
Stuffing the Indian flag into her mouth
They wrested her speech away
Tens of men rushed in with swords flashing
And held her aloft like a bounty
She wanted to spit on their faces
But they had no faces
As if the force of seven seas had hit her
The lechers’ chains shackled her
Struggling against the hunters’ net hurled at her
She vanished behind the guarding torches
Though her tears flowed in torrents
The hundred thirsty tongues were not quenched
The banks of the river were strewn with chunks of flesh
Her clothes were ripped to rags
In that steely embrace the tendrils of her life
Gushed out blood copiously on to the earth
The monsters of darkness wagered on
A game of marbles with her eyeballs
They dangled her tali, shrieked drunkenly
At the price they got from the merchant
They crushed the petals of her body one by one
And carried her to who knows where?
I looked at my girl one day
I saw myself in a mirror
Her face an anthill, a red cobra atop
Swaying with its raised hood unfurled
In her tear-dry eyes had sprouted
Shiny daggers rising skywards
Ganga-Yamuna streamed red in her black body
Her mouth was filled with fire
In the village hedge a viper at res
Its whole body blotched with disease
Wherever I look, I see tigers, lions, leopards
Which beast ripped apart my girl’s body?
Trees and boulders are on their feet
Whose voice is filling up the sky?
On the streets of India
Silver daggers are marching
Rags drenched in blood
Are taken out in a procession
**
ಕಂಡೆ ನನ್ನವಳ ಒಂದು ದಿವಸ
ಕೊಲೆಯ ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಸೂರ್ಯ ಚಂದ್ರರ ಹಿಡಿದು
ಹಣದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಟ್ಟರು
ಭಾರತದ ಬಾವುಟವ ಸುತ್ತಿ ಬಾಯಿಗೆ ತುರುಕಿ
ಕಿತ್ತುಕೊಂಡರು ಅವಳ ಮಾತುಗಳನು
ಕತ್ತಿಯನು ಹಿಡಿದವರು ಹತ್ತಾರು ಜನನುಗ್ಗಿ
ಎತ್ತಿಕೊಂಡರು ಅವಳ ಹಣ್ಣಿನಂತೆ
ಮುಖಕೆ ತುಬಕನೆ ಉಗಿಯ ಬೇಕೆನಿಸಿತವಳಿಗೆ
ಮುಖಗಳೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ಬಂದವರಿಗೆ
ಸಪ್ತಸಾಗರವೆದ್ದು ಬರಸೆಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ
ಕಾಮುಕರ ಸರಪಳಿಗೆ ಒಳಗಾದಳು
ಬೇಟೆಗಾರರು ಎಸೆದ ಬಲೆಯೊಡನೆ ಸೆಣಸುತ್ತ
ಪಂಜುಗಳ ಪಹರೆಯಲಿ ಮರೆಯಾದಳು
ಅವಳಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣೀರು ತೊರೆಯಾಗಿ ಹರಿದರೂ
ನೂರು ನಾಲಗೆ ದಾಹ ತಣಿಸಲಿಲ್ಲ
ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಮಾಂಸ ಖಂಡದ ಚೂರು
ಚಿಂದಿಯಾಯಿತು ಅವಳು ತೊಟ್ಟ ಬಟ್ಟೆ
ಅವಳ ಬಾಳಿನ ಬಳ್ಳಿ ಉಕ್ಕಿನಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ
ರಕ್ತವನು ಬಸಿಬಸಿದು ನೆಲಕುರುಳಿತು
ಕತ್ತಲೆಯ ರಾಕ್ಷಸರು ಪಣಕಟ್ಟಿ ಆಡಿದರು
ಕಣ್ಣಿನುಂಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಗೋಲಿಯಾಟ
ತಾಳಿಯನು ತೂಗಿದರು ಕುಡಿದು ಕೂಗಾಡಿದರು
ಮಾರವಾಡಿಯು ಅದಕೆ ಇಟ್ಟ ಬೆಲೆಗೆ
ಮಯ್ಯ ದಳಗಳನೆಲ್ಲ ಒಂದೊಂದನೇ ಹೊಸಗಿ
ಹೊತ್ತು ಹೊರಟರು ಅವಳ ಎತ್ತಲೋ ?
ಕಂಡೆ ನನ್ನವಳ ಒಂದು ದಿವಸ
ಕಂಡೆ ನನ್ನನು ನಾನೆ ಕನ್ನಡಿಯಲಿ
ಮುಖದ ಹುತ್ತದ ಮೇಲೆ ಕೆಂಪು ನಾಗರ ಹಾವು
ಹೆಡೆಯೆತ್ತಿ ಆಡುತಿದ್ದೊ
ಬತ್ತಿರುವ ಕಣ್ಣಿನಲಿ ಬೆಳ್ಳಿ ಬಾಕುಗಳರಳಿ
ಮುಗಿಲುದ್ದ ಬೆಳೆಯುತಿದ್ದೊ
ಕಪ್ಪು ಮಯ್ಯಲಿ ಕೆಂಪು ಗಂಗೆಯಮುನೆಯು ಹರಿದು
ಅವಳ ಬಾಯಿಯ ತುಂಬ ಬೆಂಕಿಯಿತ್ತು
ಊರ ಬೇಲಿಯ ಒಳಗೆ ಕೊಳಕು ಮಂಡಲ ಮಲಗಿ
ಅಂಗಾಂಗ ಧರಿಸಿತ್ತು ಬಿಳಿಯ ತೊನ್ನು
ಕಂಡ ಕಂಡಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹುಲಿಸಿಂಹ ಚಿರತೆಗಳು
ಇವಳ ಮೈ ಸಿಗಿದದ್ದು ಯಾವ ಪ್ರಾಣಿ
ಎದ್ದು ನಿಂತಿವೆ ಯಾಕೊ ಮರ ಮಂಜು ಬಂಡೆಗಳು
ದಿಕ್ಕುಗಳ ತುಂಬಿರುವ ದನಿ ಯಾರದು
ಭಾರತ ದೇಶದ ಬೀದಿಯ ತುಂಬ
ಬೆಳ್ಳಿಬಾಕುಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ
ರಕ್ತದ ಕೊಳದಿಂದೀಚೆಗೆ ತೆಗೆದ
ಚಿಂದಿ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ.
**
This is a translation of Siddalingaiah’s poems by Kamalakar Bhat, with inputs from Jayasrinivas Rao.
